AUTOPORTRET 2016

Dzień publikacji wpisu jest zwykle mało znaczącym szczegółem, drobnym napisem unoszącym się nad istotniejszą partią materiału. Aczkolwiek dzisiejsza data ma dla mnie szczególne znaczenie przez co bardzo zależało mi, aby post jak najlepiej oddawał atmosferę tego lutowego czwartku. Zdecydowałam się, więc na stworzenie czegoś naprawdę osobistego - idealnym wydawał się autoportret. Ten rodzaj "twórczości" zapoczątkowali vloggerzy tworząc filmy bogate w opowieści na temat ich życia, upodobań i marzeń. Dla mnie jednak większą magię ma w sobie słowo pisane niż mówione dlatego zaproszę Was na autoportret poprowadzony właśnie w tej formie. Będzie mi niezmiernie miło jeśli zechcecie kontynuować czytanie. 

Mam na imię Karolina, a dokładniej Karolina Maria Antonina (tak, dobór trzeciego imienia był zabiegiem celowym). Urodziłam się 18 lutego 1998 roku, co oznacza, że w świetle prawa stałam się  dziś osobą dorosłą. Jestem Polką od pokoleń, zakochaną w rodzinnym Wrocławiu. Dawniej jak większość dzieciaków myślałam o karierze aktorki, piosenkarki, lekarki, nauczycielki, a nawet policjantki, ale moim największym marzeniem okazała się być praca w kiosku ruchu, jednak nie na długo. Od dziesiątego roku życia jestem świadoma tego co chcę robić w życiu i to bez wątpienia dziennikarstwo. Blog jest więc dla mnie namiastką przyszłego zawodu, miejsce gdzie mogę dać upust myślom, wypuścić kłębiącą się w głowie chmarę słów. Początkowo przerażało mnie posiadanie własnej przestrzeni internetowej, pokazywanie obcym ludziom swojego wizerunku. Dziś patrzę na to miejsce zupełnie inaczej i pisząc posty czuję, że jestem u siebie. Przez cały okres swojego istnienia strona wielokrotnie zmieniała nazwę, każdy pomysł zdawał się być pretensjonalny i nie oddawał sensu tego miejsca. Któregoś razu zadałam, więc sobie pytanie po co właściwie mi ten blog, odpowiedź była prosta - by móc definiować rzeczywistość po swojemu. Dłuższe poszukiwania nie miały już sensu.  Jestem typem osoby, która lubi mieć własne zdanie na każdy temat. Uważam, że to właśnie nasze poglądy czynią nas indywidualnymi. Czy wyróżniam się z tłumu? Faktycznie nie lubię wielu rzeczy na punkcie, których świat oszalał: bieganie, anime, serial Skins, Gwiezdne Wojny, hamburgery, sushi, masło orzechowe czy słodkości reese's. Z drugiej strony niejednokrotnie pokochałam to co popularne, a wręcz nawet masowe: pizza, sprzęty apple, książki Johna Greena,  blogosfera czy Friends. Mówiąc zupełnie szczerze nie zależy mi na oryginalności, pragnę być po prostu sobą i mogę dzięki moim bliskim. Interesuje mnie wiele rzeczy w szczególności szeroko pojęta sztuka: uwielbiam modę, teatr, kino, muzykę i literaturę. W swoim dotychczasowym życiu napisałam wiele książek, z czego dwie osiągnęły ponad 150 stron maszynopisu. Marzę o pięknym domu w urokliwym miejscu ,gdzie mogłabym kiedyś tworzyć prawdziwą literaturę. Zresztą marzę o wielu rzeczach: o psie rasy chow-chow, zwiedzeniu Nowego Jorku, podróży Orient Expressem, karnawale w Wenecji, nocy w hotelu de Paris, sukni od Valentino i małym, romantycznym ślubie, na którym to tato poprowadziłby mnie do ołtarza. Nie jestem miłośniczą przypadku, cenię ład i harmonię, aczkolwiek gdyby nie małe zawirowanie przeszło dwa lata temu zapewne nie opanowałabym niemalże do perfekcji walca wiedeńskiego, cza-czy i salsy co jest niezwykle miłą umiejętnością. W dzieciństwie wielokrotnie jeździłam z moimi rodzicami do Włoch. Mogę śmiało rzec, że to właśnie w tym kraju dojrzałam, z roku na rok pojawiałam się coraz starsza z innym bukietem wspomnień i doświadczeń. Nie byłabym, więc sobą nie czyniąc tej osiemnastki jeszcze bardziej symbolicznym dniem. Postanowiłam, więc dorosnąć we Włoszech. Wczorajszego południa pozostawiłam dzieciństwo w rodzinnym Wrocławiu i  dziś rano obudziłam się jako osoba dorosła w Rzymie. 

Osiemnaście lat wydaje się krótkim odcinkiem czasu lecz dla mnie to całe życie. Przez ten okres wiele zdołałam się nauczyć o sobie, ludziach, miłości, przyjaźni, bólu, smutku, radości, pasji i wiem,  że ta nauka trwa nadal. Właśnie zamknęłam za sobą pewien etap życia, teraz przekraczając próg dorosłości z ciekawością przyglądam się temu co zechce mi przynieść.