TURYSTYCZNA MODA - PRZEMYŚLEŃ KILKA

Z przyczyn naturalnych i nieprzewidzianych nie było mnie na blogu już przeszło trzy tygodnie. A im dłużej zwlekałam z napisaniem posta tym gorzej było mi się zebrać do tej blogowej aktywności. Z pisaniem jest trochę jak z bieganiem; jeśli robisz to regularnie chęci rodzą się samoistnie, za to po długiej przerwie trudno wyrwać się z otchłani lenistwa i wrócić do działania. Jak widać, nie poddałam się i jestem z powrotem. Ostatnim czasem na blogu było dość filozoficznie i kulturalnie dlatego dziś chcę zaproponować Wam lekki i mam nadzieję przyjemny wpis o modowej tematyce.

TYPOWY WOODY ALLEN CZYLI O "NIERACJONALNYM MĘŻCZYŹNIE"

ZWIASTUN

Gdybym miała wskazać ulubionego reżysera, bez głębszego zastanowienia powiedziałabym; Woody Allen. Nikt tak jak on (i Spike Jonze) nie rozumie mojego specyficznego gustu filmowego. Mając trzynaście lat obejrzałam Vicky, Christina Barcelona i przepadłam w filmografii tego absolutnego geniusza. W jednym z wywiadów dla filmweb, Agnieszka Grochowska nazwała Allena współczesnym Chaplinem. Co prawda nie oglądałam żadnego z filmów Brytyjczyka, ale jest to na pewno nie lada wyróżnienie. I choć tak bardzo cenię sobie twórczość reżysera, to jednak w pewnym momencie dołączyłam do grona malkontentów smęcących "Allen się skończył". Myślę, że kropkę nad "i" postawił w tym temacie denny film Zakochani w Rzymie. Potem było już coraz lepiej, a wraz z wejściem do kin Nieracjonalnego mężczyzny mogę śmiało rzec; dla mnie Woody Allen powrócił!