"SLOW FASHION" CZYLI NAUKA SZACUNKU DO MODY

W ostatnim wpisie dałam upust emocjom i mocno skrytykowałam zjawisko idealnego życia lansowanego przez bloggerów. A dziś dla odmiany, aby przywrócić wiarę w sens istnienia blogów opowiem Wam o osobie, której strona prezentuje naprawdę wysoki poziom. Joanna Glogaza, nieprzerwanie od 2008 roku prowadzi bloga Style Digger. Pierwotnie strona stanowiła portfolio stylizacji bloggerki, dziś jednak skupia  się na szeroko pojmowanym nurcie slow life, a w szczególności slow fashion. W dosłownym tłumaczeniu sformułowanie to oznacza "wolną modę". Gdyby jednak kiedykolwiek przyszło mi wyjaśniać na czym polega slow fashion, osobie zupełnie nieznającej tematu powiedziałabym, że jest to nurt propagujący szacunek do mody. Zainteresowani? W takim razie serdecznie zapraszam Was na recenzję książki Joanny Glogazy, przeznaczonej zarówno dla początkujących jak i zaawansowanych w zawiłym świecie mody i konsumpcji. 

O istnieniu bloga Style Digger, dowiedziałam się dwa lata temu dzięki uprzejmości Ryfki. Gdyby nie ona najprawdopodobniej nie dotarłabym na stronę Joanny tak szybko, gdyż był to czas kiedy w polskiej blogosferze promowano głównie blogi dziewczyn prezentujących wyłącznie stylizacje. Style Digger od razu urzekło mnie swoim wyjątkowym klimatem. Na początku zaglądałam pod wskazany adres ze względu na przepiękne fotografie jakie prezentowała autorka. Dopiero z czasem przekonałam się, że długie treści postów niosą za sobą kopalnie wiedzy i dużo życiowej mądrości. Mimo, że jestem nastawiona sceptycznie do książek wychodzących spod pióra bloggerów, to czułam, że publikacja Joanny będzie godna uwagi.

Slow Fashion rozpoczyna ponad dziesięciostronicowa opowieść Joanny dotycząca zmiany jej  nastawienia do kwestii mody, ubioru i zakupów. Dowiadujemy się o bodźcach i powodach rewolucji jaką przeszła autorka. Rozpoczęcie książki w taki sposób było bardzo dobrym zabiegiem, dzięki któremu twórca nabiera dla czytelnika ludzkiej twarzy. Kolejne rozdziały mają za zadanie wyjaśnić nam czym konkretnie jest i jak się przejawia promowana przez świat tzw. szybka moda. To właśnie w tej części książki Joanna doskonale tłumaczy na czym polega błędnie rozumiany proces odświeżania garderoby, czyli po prostu dokupywania kolejnych ubrań w zgodzie z trendami. Według autorki zabieg ten przypomina ablucje Ludwika XIV i jego dworzan, którzy zastępowali mydło flakonikiem perfum. To jedna z lepszych metafor jakie kiedykolwiek słyszałam, dobitnie pokazuje absurd naszego zachowania.

Oczywiście zadanie książki nie polega na wyłącznym wytykaniu naszych modowych błędów. Ona przede wszystkim ma nam uświadomić to, że nasze zachowanie jest niezdrowe i pomóc w zmianach. Świetnym pomysłem było przedstawienie w książce listy powodów, które "zmuszają" nas do bezcelowego powiększania garderoby. Znajdziemy tu takie podpunkty jak: "Tak dawno niczego sobie nie kupiłam", "Jest wyprzedaż, taka okazja" czy  "Zawsze mogę to zwrócić". Skoro już dotknęłam tematu list to muszę wspomnieć, że w książce jest ich naprawdę wiele. W takiej formie znajdziemy między innymi nasze najczęstsze usprawiedliwienia przed podjęciem ostatecznych kroków porządkowych albo przyczyny nieudanych zakupów. Jest to naprawdę dobre rozwiązanie, gdyż nadmiar ciągłego tekstu w książkach typu poradnik może męczyć. Moim zdecydowanie ulubionym rozdziałem okazał się ten dotyczących porządków, w końcu wiecie jak bardzo je lubię. Asia przytacza naprawdę pomocne rady, skupiając się po kolei na każdej z części garderoby. Opowiada nam jak zabrać się za sprzątanie, po czym nie zgarnąć wszystkiego z powrotem do szafy.

Ciężko mi wskazać, która część książki najbardziej zachęciła mnie do zamian. Jestem nią bardzo mile zaskoczona, bo choć czułam, że będzie dobra to jednak trochę obawiałam się przerostu teorii w postaci mała czarna to podstawa, albo osobnego rozdziału dotyczącego wszystkich rodzajów materiału, czego osobiście nie trawię. Na szczęście nic takiego się nie stało. Joanna bardzo zaimponowała mi tym, że przekreśla listę podstaw garderoby. W końcu nie każda kobieta musi mieć trencz w kolorze piaskowym aby czuć się dobrze,  ma prawo zastąpić go ramoneską, która lepiej pasuje do jej stylu. Bardzo podobało mi się także to, że Asia nie jest zwolenniczką oszczędzenia ubrań i uważa, że zwykły wtorek to dobry dzień na piękną bieliznę, a wyjątkowa porcelana nie musi być szykowana wyłącznie na wizytę królowej (fani Przyjaciół wiedzą, który odcinek mam na myśli).

Gdybym miała pokazać wady książki, aby uczynić recenzję bardziej wiarygodną powiedziałaby, że nie do końca spodobał mi się rozdział dotyczący mapy stylu. Nie dlatego, że był źle napisany czy bezsensowny, po prostu do mnie nie przemawia tworzenie tego typu rzeczy. Oczywiście dla kogoś innego rozdział mógł być nieoceniony. Troszkę przeszkadzały mi ciągłe powroty do sytuacji Joanny z przed rewolucji, ponieważ tego dotyczyło już samo wprowadzenie, ale też nie uważam by było to coś psującego mi obraz całości.

Przyznaję, że zasiadając do książki nie wierzyłam, że wzbudzi we mnie chęć zmian, w końcu mój styl jest już czymś stałym. A jednak okazało się, że nadal mam parę bubli i czułam potrzebę opróżnienia całej szafy i przygotowania jej od nowa (być może kiedyś stworzę nawet o tym osobny post). Książka była jak najbardziej inspirującym kopniakiem, który myślę, że przyda się każdemu. Podkreśliłam już w samym tytule, że slow fashion to dla mnie nurt propagujący szacunek do mody. W większości przypadków wybieramy ubranie, mierzymy i kupujemy. W ogóle nie staramy się go lepiej poznać, dotknąć materiału, przyjrzeć się szwom, sprawdzić guziki, zapoznać z metką... Traktujemy je jak  ciuch, jak szmatę, zupełnie bez szacunku. W takim razie gdzie jest  nasz szacunek do siebie skoro ubranie, przedłużenie osobowości traktujemy w taki sposób? Myślę, że to sprawa godna zastanowienia. Jeśli czujecie potrzebę zmian, albo chcecie się utwierdzić, że wasze modowe postępowanie jest słuszne to zachęcam Was do lektury Slow Fashion.

Przy okazji przypomnę także, że na początku tegorocznych wakacji przygotowałam post stanowiący relację ze spotkania autorskiego z Joanną Glogazą, które miało miejsce we Wrocławiu.

P.s Chciałabym Wam bardzo podziękować za udział w dyskusji pod ostatnim postem. Zostawiliście wiele naprawdę inteligentnych, bogatych w treść komentarzy. Dla mnie nie ma lepszej motywacji :) Dzięki!